Blogia
terragalega

Doéme a alma...

Qué difícil que a un lle doia a alma, verdade? pero o certo é que a min estame a doer moito ultimamente. Xa sei que son unha privilexiada, que non teño faltas materiais... pero iso non quita a dor, polo menos non esta.
Síntome no centro dunha reunión de xente na que todos me volven a espalda. Esta tarde propúñame a min mesma responder á pregunta dun profesor, a de por que escribimos e dixenme que eu escribia para dicir aquilo que ninguén quere escoitarme. Con isto non quero dicir que sexan cousas que a ninguén lle goste escoitar, senon que son cousas que a xente non quixo escoitar, porque estaba ocupada, porque non estiven con eles... o que sexa. É un pequeno desafogo. E acabo de confirmar que a teoría é cerca, porque acabo de ter unha grande necesidade de comezar a teclear coma unha tola.
Non vou a explicar agora o que pasou, porque... é algo que pasan tódalas rapazas con mozo nun momento ou noutro, pero o caso é que me doeu moito. Non acostumo ter unha primeira reacción ante as cousas moi mala, asi que polo de agora estou bastante queda... Só me plantexo... é incrible a natureza humana... como dicía esa máxima grega... ups, non lembro exactamente as verbas, viña dicindo que antes de fixarte nas alforxas do de diante tes que fixarte nas túas propias.

1 comentario

Ultreia -

AI, DREI, DREI... CANDO ME DECÍAS QUE DETRÁS DAS NUBES SEMPRE HAI UN SOL...QUE SAIBAS QUE ESE SOL TM SAE POR TI. ÁNIMO MULLER. DREI POWER!!!!