Vacío

Non teño nin idea de como comezar a escribir nin tampouco do que vou poñer aqui. Sintome bastante perdida ultimamente, é a verdade non son de esa clase de persoas que poden vivir tan tranqilamente sin ter unha meta cara á que camiñar.
Estou en plena crise existencial, na que non sei que quero ser de maior e malamente sei que quero ser ou facer agora. Convenzome a min mesma de que a pesar diso teño que esforzarme en se-la mellor, se non perderei oportunidades, pero non o dou logrado. Cóstame moito manterme alerta. Nin unha semana dou neste estado.
Ademais sintome soa. Teño ó neno, iso sempre, pero ... odio ir a clase. Perdín a capacidade de aislarme socialmente, e dóeme estar alí. Sintome ignorada. Sinto que si puideran me pegarían patadas ata verme tirada no chan.
Fora non mellora moito. O grupo reduciuse ó minimo e todo o que queda fóra é odio e envexa.
O ser humano non aguanta situacións de tensión durante moito tempo.
Todo el mundo parece vacío
nadie por quien despertar
has olvidado los sueños
que juraste cumplir
todo lo que tú me enseñaste ya no sigue aquí
dónde están las canciones que solías escribir
cuando aún te importaba alguien?
Dónde están ahora tus amigos?
los que nunca te iban a fallar
y duele entenderlo
cuesta creer
que sus palabras se las lleva el viento
en nadie ya no puedes confiar