Blogia
terragalega

Play life

Fai pouco escribín nalgures a frase coa que comezo e hoxe repítoa aquí porque creo que é unha filosofía de vida básica. Onte meu irmán estívome preguntando que para qué servía a vida, se ó final todos íamos morrer... E eu repito o comezo, a vida serve para xogar. Ben é certo que a vida é moi curta, pero nós vivímola coma se fose durar eternamente e aí está realmente o encanto. Só pensando en que non se vai acabar poderemos poñer en marcha boas estratexias no xogo (o cal me recorda que só pensando que non podemos gañar arriscaremos nun programa de goberno ;)).
O caso é que temos que ir aprendendo a estratexizar o xogo, pero sobor de todo a non preocuparnos tanto por aquilo que non merece a pena, porque... ¡é un xogo! Pódese rir, pódese chorar, berrrar, pasa-lo ben ou mal, pero nunca debe un preocuparse, porque unha nova acción fará que as cousas volvan ó seu sitio.

0 comentarios